Искушението да се приклониме на движењето „нова година, нов јас“ е на својот пик. За родителите, ова може да вклучува план за промена на нивниот пристап кон воспитувањето и родителството, честопати за подобро управување со предизвикувачкото однесување. Некои може да усвојат строг план кој ветува драматични резултати за краток временски период со малку или нималку труд.
Промените не мора да бидат драстични
Детскиот психотерапевт Колман Ноктор во својата најнова книга „Зона 4-7“, промовира концепт кој бара умереност за да се одржи она што тој го нарекува ментална кондиција. Тој споменува дека родителите може да веруваат дека се неопходни интензивни или драстични промени за да бидат ефикасни.
Меѓутоа, во повеќето случаи, позитивната промена на однесувањето нема да се случи поради примена на нова стратегија или специфична интервенција. Имено, позитивна промена во однесувањето настанува кога ќе се продлабочи разбирањето на родителите за проблемот на детето, што води до информиран, сочувствителен разговор. Тој наведува дека отвореноста е клучна за разбирањето на децата.
Родителите треба сами да покажат дека се подготвени за отворени разговори, за децата да бидат подготвени да го направат истото. Ова се советите на детски психотерапевт.
Обидете се да ги разберете нивните потреби
Правилата носат промени преку страв, додека силните вредности донесуваат промени преку подлабоко разбирање на последиците од однесувањето. Клучна цел на родителството е да им се пренесат добри вредности на децата за тие да можат да одлучат да ја направат вистинската работа кога за тоа ќе дојде време, додека родителството засновано на правила резултира со придржување само додека децата знаат дека се набљудувани.
За оние кои сакаат да ги подобрат своите пристапи кон родителство во 2024 година, не се работи за воведување драстични промени, туку за инвестирање време во подобро разбирање на однесувањето на детето, објаснува Ноктор.
Разбирање на однесувањето
Детски психотерапевт наведува дека однесувањето на децата главно има три функции: соочување, контролирање и комуникација.
Без разлика дали станува збор за мало дете кое постојано плаче, дете од основно училиште кое одбива да оди на училиште или тинејџер кој категорично одбива да учествува во какви било воннаставни активности, овие однесувања обично се обиди за соочување, контролирање или комуницирање како се чувствуваат.
Родителите често веруваат дека нивна задача е да го променат однесувањето, но тоа е подоцнежен дел од процесот. Првото нешто што треба да направиме е да го разбереме значењето зад однесувањето на децата. Ноктор тврди дека ова однесување треба да го гледаме како патоказ до проблемот, а не како сам проблем. Тој советува да се трудиме повеќе да го разбереме предизвикувачкото однесување на децата за да ги постигнеме нашите новогодишни родителски цели.
Значи, важно е да се обидеме да ги разбереме нашите деца и да го видиме светот низ нивните очи. Клучно е да вложуваме во пренесувањето вредности, наместо во правила. Децата подобро реагираат на поддршка во постигнување на нивните цели отколку на заканите дека ќе бидат санкционирани доколку не се променат.
