На денешните деца не им е дозволено да бидат деца. Спонтаната детска игра, која вклучува прошетки во шума, играње топка на игралиште или лежење на трева и гледање на облаците, е минато.
Ова го покажала студија објавена во списанието Sociology of Health & Illness, која ја истражувала историјата на физичката активност и играта меѓу жителите на Велика Британија родени помеѓу 1950 и 1994 година.
“Во мое време имаше повеќе слобода. Одевме да играме каде сакаме и мајка ми не се грижеше”, напишал еден од испитаниците.
Навистина, денес има се повеќе таканаречени хеликоптер-родители кои строго ги надгледуваат децата во сè, вклучително и во играта. Според претходно споменатото истражување, значителни промени во навиките за воспитување на децата почнале да се случуваат во деведесеттите години на минатиот век.
„Се до 1990-тите не се очекуваше од родителите бескрајно да ги забавуваат и надгледуваат децата како што денес, така што децата имаа поголема слобода да играат самостојно“, вели авторот на студијата д-р Џон Деј.
Сето ова носи неправеден притисок и очекувања
„Откако овие деца и самите станаа родители, општеството се смени, па има зголемено чувство на одговорност за развојот на нивните деца“, додава психологот.
Голем дел од ова чувство на одговорност доаѓа од сознанието дека децата немаат доволно време да играат бидејќи се преокупирани со технологијата, интернетот и видео игрите. Така загрижените еликоптер-родители побрзаа да ги пополнат распоредот на децата со структурирани игри и организирани групни активности.
„Општеството денес ги поставува родителите како инженери задолжени за развојот на децата, што е нереален товар и носи неправеден притисок и очекувања“, објаснува д-р Деј.
Тој дел од социјалниот притисок го припишува на зголемената свест за ризиците, како што е стравот од киднапирање и зголемениот сообраќај на патиштата.
„Затоа, можностите за децата да бидат физички активни преку спонтана игра станаа ограничени. Резултатот е губење на независноста стекната преку неструктурирана, ненадгледувана игра. Повеќето учење за независноста се случува кога децата преземаат ризици по сопствениот избор, а овие можности се губат во денешното детство“, заклучува д-р Деј.
