♦♦♦♦♦♦♦
Позади секое искуство постои приказна со која би можеле да се поистоветат многумина, а ова е приказна, во која веруваме ќе се пронајдат и согласат многу мајки. Во фокусот е доаѓањето на новороденчето во домот и желбата на мајката барем во првите денови, па и недели да го задржи „за себе“, зад затворени врати, без „публика“. Но, што се случува кога роднините и пријателите се толку упорни та сакаат веднаш да го видат малото? Кој е во право: мајката или оние кои очајно сакаат да бидат дел од магичните моменти на едно ново семејство. „Зелена учионица“ го пренесува искуството на блогерката Лора Грејс Велдон, позната како Geek Mom, приказна која е објавена на нејзиниот блог.
Никогаш порано не сум доживеала таква скоро животинска, исконска реакција поради која во тој момент изгледав како ранета мечка на која се обидуваат да и го киднапираат нејзиното кревко младенче
„Не сум од оние кои љубоморно го кријат своето семејство. Напротив. Живееме во иста куќа со свекрвата и деверот, многу работи правиме заедно и навистина сме едно големо среќно семејство. Моите деца, децата на деверот, бабата – сите добро се согласуваме, но една работа никогаш повеќе нема да повторам. Никогаш повеќе нема да пуштам никој во близина на моето бебе. Според мене, во првата недела по доаѓањето од болница нема што да бараат родните. Првата недела мора да биде резервирана само за најтесното семејство, но за жал, тоа го научив премногу доцна“, раскажува блогерката.
Три дена по раѓањето на нашето најмладо дете, се јави бабата на сопругот, се уште витална и тврдоглава, и рече дека доаѓа. И точка. Немаше простор ни за приговор ни за договор. Она стигнува и стигна. Уште од врата го пикираше моето бебе и без нималку срам инсистираше да го земе. Не се ни свртев кога таа веќе го имаше бакнато во образот и тргна да го шета низ станот. Парфемот што го носеше беше премногу за мене, а очигледно и за мојот син, кој автоматски почна да плаче, така нагло отргнат од својата мајка. Мајка која во тој момент беше преплавена од емоции, преморена и далеку од личност која е желна за друштво.
Првите денови со бебето треба да бидат само наши, да се поврземе, да уживаме полека еден со друг, а не вакви моменти.
Моето инсистирање да ми го врати бебето назад, мојот молежлив поглед и се поголем бес кој почнуваше да се разгорува во мене, не ја одвратија од нејзината крадачка намера. Мојот син плачеше се појако и појако, а она со насмевка го игнорираше сето тоа.
„Ма, знам јас со бебиња“, ме уверуваше. Но, не ме убеди. Особено што откако го крена и потпре на своето рамо, со неговата нежна кожичка на својата бижутерија околу вратот. И не го тргаше од себе дури ни кога плачот му стана толку гласен, болен. Чист очај можеше да се чуе во неговиот плач.
Се накострешив, ја отворив устата во желба да ми го врати. ВЕДНАШ!
Никогаш порано не сум доживеала таква скоро животинска, исконска реакција поради која во тој момент изгледав како ранета мечка на која се обидуваат да и го киднапираат нејзиното кревко младенче.
Полудев и иако можев да одглумам и понежна реакција, едноставно не можев да се контролирам. Се чудам и на тие зборови кои излегоа од мене бидејќи во тој момент комотно можев да почнам да завивам баш како ранета мечка.
„Врати ми го во истата секунда!“, и заурлав на бабата, која уште од првата средба со нејзиниот внук, денес мој сопруг, ме сметаше за нежно и мирно битие. Кревка жена која во тој момент, со толкав бес врескаше на неа.
Можеби можев да реагирам поблаго, но во тој момент моите хормони, мојата општа состојба и целата ситуација беа едноставно премногу за мене.
Да можеше малку подобро да го прочита мојот поглед би можела да сфати дека буквално се спремам да и скокнам и да ги заријам своите заби во неа! Баш како животно кое делува инстинктивно и диво во желбата да го заштити своето младенче.
Во една секунда од нејзината вчудовиденост, успеав да и го грабнам своето дете и да избегам во купатилото каде позади затворена врата адреналинот сè уште дивееше во мене.
Во тој момент знаев дека можев и дека требаше да реагирам поинаку, но рака на срце, требаше истото да го направи и она. Јас не можев да си помогнам. Ма, всушност, не ни сакав да си помогнам затоа што не сакав да ни дојде во посета. Барем не во првата недела. Барем не онолку долго колку што сака мајката.
Тоа од морална страна можеби не е потполно во ред, но ако мајката јасно каже дека не сака некој блиску до своето бебе, тоа е право на секоја мајка кое мора да се почитува. И тука не станува збор за традиција, ниту за морал, ниту за љубов и приврзаност, туку само за тоа да се почитува желбата на родителите – каква год и да била. Толку права веројатно има една мајка“, ја завршува својата исповед познатата блогерка Лора Грејс Велдон.
Д-Р СЦИ. АЛЕКСАНДАР САЈКОВСКИ, ПЕДИЈАТАР-НЕОНАТОЛОГ
Да се избегне непотребен интензивен контакт со гости
Кој е навистина во право: мајките како Лора Грејс Велдон или роднините и пријателите кои упорно инсистираат да го видат бебето веднаш по неговото пристигнување во домот? Треба ли да се ограничат посетите во домот, со оглед на тоа што новороденчињата немаат имунитет, особено кревки се предвремено родените бебиња. Кои се општите препораки за зачувување на нивното здравје?
„Денешниот модерен стил на живеење ни носи голем број на нокси и фактори кои може да доведат до суптилни промени во имунолошкиот систем. Дел од нив имаат и феномен на латентност, имено промените да се јават во некои суптилни места на имунолошкиот систем, а по латентна фаза од неколку години, некој тригер фактор да ја активира оваа промена и да дојде до сериозни имунолошки промени и клиничка презентација“, објаснува д-р сци. Сајковски, кој вели дека такви штетни нокси се, на пример, интензивното ултравиолетово зрачење, инхалација или ингестија на микотоксини, внес на пестициди и органофосфати или хербициди, аерозагадувањето и друго.
„Затоа мој топол совет за секое бебе кога ќе дојде дома, независно дали е доносено, а посебно ако е прематурно родено, пред се, е да избегне непотребен интензивен контакт со гости, односно не треба да доаѓаат луѓе, особено не луѓе кои се болни, па дури и да не се болни, зашто секој од нас може да носи некој вирус или инфекција, а да не е во моментот клинички болен, и едноставно да го зарази детето“, советува д-р сци. Сајковски.
Д-Р ЗВЕЗДА СПАСОВСКА, ПЕДИЈАТАР
На почетокот треба да бидат присутни само најблиските
Новороденчињата имаат незрел имун систем што ги прави подложни на инфекции. Од друга страна, пак, се сите роднини и блиски, пријатели, кои едвај чекаат да го запознаат новороденото по пристигнувањето во домот. Што им советувате на родителите, треба ли да ги ограничат посетите во домот и до кога?
„Доаѓањето на свет на новороденото е огромна радост, не само за родителите туку и за роднините и пријателите. Сите се нестрпливи да го запознаат и да му се израдуваат на новиот член. Но, сепак треба да бидат свесни за ризиците и опасностите кои можат да му ги донесат на новороденото и со тоа да се воздржат од посети додека новороденото не достигне одредена возраст. На почетокот треба да бидат присутни само најблиските кои се доволни да помогнат семејството да функционира нормално. Особено треба да се ограничат посетите во зимскиот период кога е сезоната на грип и на низа други вирусни настинки, кои се сепак сериозни за малите доенчиња до една година“, советува д-р Звезда Спасовска, педијатар.
Смеат или не смеат гостите да го бакнуваат новороденчето по лицето и рачињата, ја прашавме д-р Спасовска. „Тешко е да се одолее да не се бакнува едно такво мало слатко суштество како што е бебето. Но, токму тоа е со нежна и осетлива кожа која се уште нема развиен соодветен одбранбен механизам против сите бактерии и микроорганизми кои ние возрасните ги носиме на нашата кожа, на нашите усни, во потта и сл. Тие лесно можат да предизвикаат иритација, црвенило и осип на кожата на бебето најчесто на неговото лице. Рачињата му се омилениот дел од телото на бебето и тоа ужива да ги допира до лицето и да ги става во уста, со тоа буквално ги внесува и сите бактерии, вируси и се останато што ние сме му подариле со нашиот бакнеж“, вели д-р Спасовска. (К.Ш.Д.)
