Три причини зошто досадата е добра за децата

Иако е точно дека активностите придонесуваат за нивниот раст и развој, исто така е важно да се препознае дека и досадата е корисна за децата.

Повеќето од нас се уверени дека различните и константни активности се клучни за развојот на децата, верувајќи дека тие мора постојано да бидат окупирани за да напредуваат. Иако е точно дека активностите придонесуваат за нивниот раст и развој, исто така е важно да се препознае дека и досадата е корисна за децата. Едукаторката за воспитување и детски психолог, Џејми Блох, открива три начини на кои досадата всушност им помага на децата да развијат издржливост и самодоверба.

Гради креативност: Досадата е емоција која поттикнува креативност и невообичаено размислување. „Неструктурираното време за игра ги принудува децата да работат на својата имагинација и креативност преку сопствена независна акција, што исто така гради самодоверба“, објаснува едукаторката.

Придонесува за развој на отпорност: „Детските почетни чувства кога им е здодевно, може да делуваат вознемирувачки и тешко е да се прифатат. Од децата се бара да ги толерираат своите фрустрации и да ги регулираат своите емоции кога работите не одат како тие што сакаат. Ова ја чини здодевноста совршена можност за толеранција на стресот и учење како да се надминат тешките или фрустрирачките моменти“, објаснува Блох.

Активира извршни функции на нашиот мозок: Кога ни е досадно, потребно ни е размислување, планирање и организација за да ги претвориме здодевните моменти во игра и забава. „Ова бара децата да научат како да ги решаваат проблемите и да најдат можности, што е идеално време да се изградат мозочни мрежи во делот од мозокот одговорен за извршните функции“, вели Блох.

Едукаторката тврди дека сè повеќе научни докази сугерираат дека на децата им е потребна досада за да функционираат на нивните највисоки нивоа: да развијат креативност, да ја разбудат сопствената љубопитност за животот и да развијат храброст и да изградат снаодливост.

„Размислете: иновативноста, оригиналноста, саморегулацијата и способноста да размислуваме критички – сето тоа произлегува од нашата способност да седиме со себе и да сонуваме за можностите. Здодевноста е за умот она што е сонот за телото: сложена, обновувачка состојба во која информациите се синтетизираат“, појаснува таа.

Тоа значи дека досадата е добра и за децата и за нивниот развој на мозокот.