ГЕНЕТИЧАРИТЕ ОТКРИВААТ ДАЛИ СТРАВОТ ВЛИЈАЕ НА ДНК: Ги пренесуваат ли родителите своите стравови на децата?

Ако им пренесеме половина од нашиот генетски код на децата, дали им ги пренесуваме и стравовите низ кои сме поминале?

Сите ние понекогаш чувствуваме страв. Бидејќи тоа е механизам вграден во нашиот мозок кој ни помага да преживееме. Кога не би се плашеле од ништо, секојдневно би биле изложени на разни опасности опасни по живот. Иако понекогаш може да биде штетен, стравот е чувар на животот и алатка која природата ни ја дала да преживееме уште од почетокот на светот.

Најновите генетски истражувања покажуваат дека стравовите што ги доживуваме влијаат на структурата и функционирањето на нервниот систем и дека го менуваат нашиот генетски код (ДНК).

  • Како стравот влијае на ДНК?

Половина од генетскиот код што го добиваме по раѓањето е наследен од мајката, а половина од таткото. Тој основен код не се менува, но хромозомите на кои се наоѓаат генитеминуваат низ различни физички промени во текот на животот. Една од промените за кои научниците тврдат дека влијае на гените задолжени за реакција на стресот е изменетата ДНК метилација на гените.

Постои мала молекула, која уште се нарекува метил група (содржи еден јаглерод и три атоми на водород), која вообичаено се прицврстува на ДНК. Во стресни ситуации, можно е да се зголеми зачестеноста на нејзината прицврстеност да се зголеми, што значи дека стресот може да влијае на нашата ДНК! Но, ако половина од нашиот генетски код премине на нашите деца – дали им ги пренесуваме сите стравови што сме ги преживеале?

  • Дали преку гените им ги пренесуваме нашите стравови на децата?

Епигенетиката, релативно млада поддисциплина на генетиката, може да ни помогне во барањето на одговори, а научниците секојдневно доаѓаат до изненадувачки откритија.

Истражувањата покажуваат дека стравот е природно вткаен во мозокот на одредени видови, што го прави еволутивна особина. Промените во гените стануваат информации што се пренесуваат од родителите на потомството.

Затоа, епигенетиката ни носи важна порака: нашиот начин на живот потенцијално влијае на нас, но и на нашите потомци.

За разлика од еволутивната теорија, според која преживуваат физички најспособните и најсилните, епигенетиката нè потсетува на традиционалните вредности, а тоа е дека за здрав и квалитетен живот, човекот треба подеднакво да инвестира во секој дел од својот живот и личност.

  • Што е всушност стрес?

Стресот не е ништо друго освен поубаво име за страв, грижа и анксиозност. Затоа, ако сакате вашите внуци да не ги преземат вашите стравови, воспитувајте ги вашите деца на таков начин што ќе научат „здраво“ да се справуваат со стресот. А како можете најдобро да ги научите? Покажувајќи им со сопствен пример. Почнете да се грижите не само за вашето физичко здравје, туку и за вашата душа и дух. Негувајте позитивни односи во вашиот живот и не дозволувајте стресот на кој сте изложени на работа да се пресели во вашиот дом.

Понекогаш дури и најнапредната технологија има потреба од рестартирање, а човечкото суштество е најсложената машина од сите. Поради тоа, сакајте се себеси и трудете се да бидете здрави, во умот и телото. Така им оставате најдобро наследство  и на оние со кои го делите овој животен момент, како и на оние кои доаѓаат по нас.