Досадата е на лош глас – децата се жалат на тоа, возрасните и се плашат. Меѓутоа, досадата всушност не е толку лоша. Има бројни предности, особено за најмалите. Доктор Ранко Рајовиќ неодамна ги одвел студентите на обиколка на едно селско домаќинство за да им покаже како луѓето порано се справувале со досадата.
„Денес здодевноста како елемент на развојот на детето речиси и да не постои. Пред 20 до 30 години беше нормално дете да каже дека му е досадно, а родителите на тоа да му одговорат да оди да се игра. Денеска веднаш му нудиме 20 канали на телевизија, видео игри, телефони… Детето, за жал, не знае како да го реши проблемот со досадата“, објаснува тој.
Д-р Рајовиќ истакнува дека досадата е многу важен фактор за развој на креативноста и имагинацијата, за сето она што го чека детето во животот.
„Денес децата учат да добијат се што сакаат. Ако нешто не можат или не го добијат, прагот на толеранција не е низок, туку веќе не постои. Фрустрацијата е голема, се појавува агресија. Всушност, со тоа што на детето не му даваме да развие чувство на досада, му правиме контрауслуга и го оштетуваме за подоцните етапи од развојот“, порачува докторот.
