Мелиса Вилетс е мајка на три девојчиња, а себе си се смета за многу строга мајка и е горда на тоа. Ова е нејзината филозофија на родителство.
“Мојата строгост многу повеќе им користи на моите деца, отколку што ги ограничува“
Светот понекогаш знае да биде страшно место, а кога сте родител, бескрајната грижа може да ве држи будни цела ноќ. Само да ги однесам децата на училиште може да ме вознемири ако размислувам што се може да се случи кога тие се без мене. Од престрелки во училиште до деца предатори и насилни деца, па дури и он-лајн злоупотреба, потенцијално ужасни ситуации во кои децата можат да настрадаат се безброј. Затоа не сакам да им се извинам на моите деца, ниту на општеството што сум многу строга мајка. Секако, моите деца често се жалат на долгата листа на мои правила, но тоа воопшто не ме загрижува. Знам дека моето премногу заштитно однесување е неопходно за да ги заштитам моите деца онолку долго колку што можам. Покрај тоа, убедена сум дека мојата строгост многу повеќе им користи на моите деца, отколку што ги ограничува.
Кога станува збор за воспитување на моите три девојчиња на возраст од четири, седум и девет години – ова се моите четири најголеми правила:
- Нема мобилни телефони
Секако, не засекогаш. Но, мојата ќерка оди во четврто одделение и тврди дека е единствено дете во одделението кое нема свој мобилен телефон. Во ред. Не ме интерсира што нејзините врсници мислат дека не е “кул“ што нема нешто што јас не сум го добила до почеток на факултет. Секако, не планирам да чекам толку долго да и дозволам мобилен, но не гледам потреба моментално да го има. Ако можам да ја задржам уште некое време подалеку од социјалните мрежи и потенцијално лошите влијанија, тогаш тоа и ќе го направам. Едниствена причина поради која би и требало мобилен е да ме контактира во итни случаеви, а мислам дека за тоа постојат и други начини.
- Нема играње во домови на деца чии родители не ги познавам
Така е. Нема да дозволам некој родител кој не го познавам да го “собере“ моето дете од училиште и нема ниту јас да ги земам своите деца и да ги однесам во дом на луѓе кои не ги познавам. Подобро моите деца да играат со помали деца отколку да ги оставам во непознати домови и подоцна да жалам ако се случи нешто што не ми се допаѓа. Пред да ме опишете како луда жена, имајте предвид дека на почетокот на своето мајчинство дознав за несреќен инцидент во кој моето девојче беше принудено да ги соблече своите панталони во домот на нејзиниот нов пријател. Да речеме дека од тогаш не мислам да се извинувам што сум премногу внимателна.
- Нема преспивање кај други деца
Сакам да знам дека моите деца се под мојот покрив и дека се безбедни кога одам да спијам. Ако спиењето не е кај некој што многу добро го познавам и му верувам, одговорот е „не“ кога моите девојки ќе ме прашаат дали можт да спијат кај нивните пријатели. За среќа, овие прашања не се чести и можеби ќе се чувствувам поудобно со текот на времето. Но, дури и ако не, нема причина да се согласам на такво нешто и потоа да се грижам цела ноќ. Ќе има многу време да загриженост кога моите девојки ќе одат на колеџ или факултет еден ден.
- Нема останување будни до доцна во ноќта
Моите девојчиња знаат дека во нашата куќа легнувањето во кревет значи спиење, со неколку исклучоци. Зошто? Бидејќи цврсто верувам дека на моите деца им треба сон и нема причина зошто да бидат будни, уморни, мрзоволни и следниот ден на донесуваат лоши одлуки. На крајот на краиштата, на децата им требаат цврсти правила со кои ќе растат, а не еден куп слобода за да сами создаваат свои распореди. Исклучоци кога дозволувам подоцна да се легнува во кревет се семејните одмори. Во сите останати случаи, дури и за време на викендите, спиењето во разумно време е дел од животот кога сум ви јас мајка.
“Мојата целокупна филозофија на родителство е дека правилата им дозволуваат на децата да напредуваат, поради тоа што децата знаат што можат да очекуваат од своите родители“.
Притоа, правилата им даваат малку спокој на родителите во страшна и неконтролирана средина. А, верувале или не, во правилата кои ги создадов за своето семејство и натаму многу се забавуваме и смееме. Ги поттикнуват децата да пробуваат нови нешта и да бидат добри пријатели, но и добри луѓе. Само не во непознати домови или по 20:30 навечер.
