“Оставиме мене тоа да го направам, ти ништо не знаеш! Угледај се на брат ти!“… Сигурно овие или слични реченици повеќе пати сте им ги кажале на своите деца? Иако за нив сакате само најдобро и најчесто овие критики ги упатувате во насока на развој на детето, знајте дека детето не ги доживува на таков начин.
Критиките го омаловажуваат детето, го намалуваат неговото самопочитување и емоционално го исцрпуваат. Психолозите напоменуваат дека критиката никогаш не треба да биде поврзана со личноста на детето.
Ако детето нешто не направило како што треба или не се однесувало добро, искритукувајте го конкретното однесување, а не личноста, подвлекуваат експертите. Немојте на детето да му кажете дека не е добро, или дека ништо не знае да направи, дека е глупаво или мрзливо, туку кажете му дека, иако тоа е добор дете, во конкретната ситуација не се однесувало добро. Најдобро е да се остави детето само да дојде до заклучок што треба да поправи во своето однесување.
Кога ги критикувате, правете го тоа внимателно. Иако некогаш зборовите ви се побрзи од мислите, пред да почнете да ги критикувате, добро размислете како ќе им соопштите дека грешат и дека треба да го поправат своето однесување.
“Наставниците и родителите најчесто ги критикуваат децата како би ги насочиле во правец на трудот, но ако е пристапот погрешен, и целта останува нереализирана. Критиката кај детето развива ниско смаопочитување. Тоа не е способно да рзвие позитивни форми на однесување, оти се идентификува со тоа дека е навистина лошо, безобразно, глупаво, мрзливо…, напоменуваат психолозите.
