Се поголемата популарност на нежното родителство доведе до нов термин во родителството: корегулација. Таа се однесува на возрасно лице кое му помага на детето да ги смири сопствените емоции за време на стресен настан. Нежното родителство бара од родителите корегулација, што значи обезбедување емпатија и моделирање на смиреност. Според детските психолози, децата кои можат подобро да се справат со своите емоции имаат поголема веројатност да бидат издржливи и да успеат во стресни средини.
Корегулацијата, за разлика од искоренувањето, се прилагодува на нивото на развој на детето, објаснува детскиот психолог Мона Делахук.
„Способноста да се прифати разочарувањето и непредвидливоста е многу долг развоен процес што повеќето деца го немаат додека не пораснат“, истакнува Делахук.
Ако нашите деца се налутат што не им е дозволено да нарачаат десерт во ресторан, може да изгледа како да се неблагодарни или дрски. Меѓутоа, она што всушност се случува е дека тие сè уште немаат вештини да се справат со разочарувањето.
Ова се три совети кои можат да им помогнат на родителите во практикувањето на корегулација.
1. Прво смирете се.
За да им помогнеме на нашите деца да се саморегулираат, тоа мора да го направиме самите, вели психологот Ализа Пресман. Децата „го позајмуваат нашиот нервен систем“, вели Пресман. Без разлика дали управуваме со нашето однесување или не, децата ќе го следат нашиот пример.
Пред да реагираме на фрустрирачка ситуација, треба да земеме здив и потоа смирено да одговориме.
„Се додека вашите деца не ги брка мечка, можете да застанете и да одлучите како сакате да одговорите. Со тоа им помагате да развијат саморегулација“, објаснува Пресман.
2. Пристапете им на децата со мирен тон.
Ако викаме и изгледаме лути, тоа често ги засилува емоциите кај децата.
„Наместо само да отидете подалеку или да ги опоменувате за нивната реакција, одвојте неколку минути за „ккорегулација“ и со вашиот глас, израз на лицето и емоциите покажете нежен, грижлив пристап“, советува Делахук.
Ова може да значи користење на смирувачки тон или омекнување на изразите на лицето за да покажеме дека нашето расположение е стабилно.
3. Признајте ги нивните емоции, а потоа повторно поставете граница или правило
Препознавањето и именувањето на чувствата на децата може да им помогне да почнат да се саморегулираат.
Делахук тврди: „Кога разочарувањето добива сочувствително внимание, одговорот на детскиот мозок и тело на стрес се намалува. Грижливата присутност на возрасен го менува начинот на кој телото и мозокот на детето реагираат на стресот“.
Сепак, важно е да се забележи дека целта на корегулацијата е да се смири детето. Тоа не значи попуштање пред неговите барања.
На пример, можеме да кажеме: „Десертот е многу добар и разбирам зошто го сакаш, но вечерва нема да го добиеме“. или „Знам дека е тешко будењето за на училиште и дека си уморен, но мораш да станеш од кревет“.
„Можете да бидете цврсти, да поставувате граници и ограничувања и да обезбедите емоционална сигурност во исто време“, заклучува Делахук.
