МОМЧИЊАТА И ДЕВОЈЧИЊАТА НЕМААТ ИСТИ СИМПТОМИ НА АСПЕРГЕРОВ СИНДРОМ: Девојчињата со Аспергер имаат високо ниво на анксиозност

Момчињата и девојчињата кои имаат Аспергеров синдром ги имаат истите потешкотии во емоционалната и социјалната сфера, потешкотии да ја сфатат суптилната невербална комуникација, да ги толкуваат емоциите на другите, имаат ограничени социјални вештини, како и ограничени интереси. Меѓутоа кај девојчињата овие симптоми се јавуваат во послаба форма или се манифестираат поинаку, па тие најчесто подобро функционираат на социјално ниво

Дијагнозата на Аспергеровиот синдром е посложена кај девојчињата отколку кај момчињата, а симптомите се манифестираат различно

Некои невроразвојни нарушувања и потешкотии, генетски промени или потешкотии во учењето не ги погодуваат подеднакво девојчињата и момчињата. Така е и со Аспергеровиот синдром, кој различно се манифестира кај децата од едниот и другиот пол, објаснува психологот и педагог Химена Окампо Лозано.

Девојчињата подобро имитираат некои социјални однесувања, поради што е потешко да се открие Аспергеровиот синдром кај нив. Ова не значи дека тие немаат проблеми во односите со врсниците или околината – ги имаат затоа што им е тешко да сфатат некои нијанси во говорот, да разберат шеги, двоструко значење и слично

Аспергеровиот синдром е сврстен во ниво 1 од спектарот на аутистични нарушувања, а еве како се манифестира кај девојчињата.

Симптоми на Аспергеров синдром

Момчињата и девојчињата кои имаат Аспергеров синдром ги имаат истите потешкотии во емоционалната и социјалната сфера, потешкотии да ја сфатат суптилната невербална комуникација, да ги толкуваат емоциите на другите, имаат ограничени социјални вештини, како и ограничени интереси.

Меѓутоа кај девојчињата овие симптоми се јавуваат во послаба форма или се манифестираат поинаку, па тие најчесто подобро функционираат на социјално ниво.

Што е карактеристично за девојчињата со Аспергеров синдром

Социјална сфера

Девојчињата, во однос на момчињата со овој синдром, се нешто покомпетентни. Девојчињата подобро имитираат некои социјални однесувања, поради што е потешко да се открие Аспергеровиот синдром кај нив.

Ова, посочува психологот и педагогот, не значи дека тие немаат проблеми во односите со врсниците или околината – ги имаат затоа што им е тешко да сфатат некои нијанси во говорот, да разберат шеги, двоструко значење и слично.

Девојчињата со Аспергер се трудат да не привлекуваат внимание, да ги сокријат своите потешкотии и да бидат исти како другите, што е за нив голем стрес и често води до анксиозност

Кога станува збор за пријателства, тие обично имаат еден пријател за кој се многу приврзани, додека другите социјални врски не ги продлабочуваат. Бидејќи имаат исклучиво само едно пријателство, понекогаш тоа станува опсесивно. Иако подобро ги кријат своите социјални тешкотии, и девојчињата повеќе сакаат самотија и помалку учествуваат во социјални настани како што се роденденските забави.

Емоционална сфера

На емоционално ниво, девојчињата со Аспергеров синдром имаат повисоко ниво на емпатија и се почувствителни од другите. Додека момчињата на фрустрација често реагираат поексплозивно, на некој поагресивен начин, девојчињата се попасивни и ги задржуваат емоциите за себе, иако и за нив е карактеристично да имаат специфични емоционални испади, во ситуации кои на другите не им изгледаат како особено важни. Сепак, специфично е и тоа што после тоа побрзо се смируваат.

Имаат високо ниво на анксиозност. Се трудат да не привлекуваат внимание, да ги сокријат своите потешкотии и да бидат исти како другите, што е за нив голем стрес и често води до анксиозност.

Ограничени интереси

И момчињата и девојчињата со Аспергеров синдром имаат ограничени интереси, но разликата е во тоа што интересите на девојчињата често се во областа на хуманистичките науки, животната средина или фантазијата, поради што често привлекуваат помалку внимание отколку интересите на момчињата.

Знаци кои може да укажат на Аспергеров синдром кај девојчињата

Некои предупредувачки знаци кои може да укажуваат на тоа дека едно девојче има Аспергеров синдром се следниве:

  • Бара самотија и се изолира, не ја интересираат социјалните контакти;
  • Може да има некој чуден, вештачки тон на глас кој звучи многу театрално;
  • Делува незрело, детинесто, претерано невино;
  • Подобро се согласува со возрасните или со помалите деца отколку со своите врсници;
  • Во измислената игра или претстава повеќе се фокусира на „сценографијата“ и предметите отколку на самата игра;
  • Има потешкотии во интеракција со своите врсници, бидејќи не ги разбира нивните шеги.

На крајот, психологот и педагогот посочува дека е важно што е можно порано да се утврди дијагнозата бидејќи тоа помага подобро да се развијат емоционалните и социјални вештини кај овие девојчиња.