Често во лутина на децата им кажуваме реченици кои им нанесуваат поголема штета, отколку што воопшто можеме да замислиме. Нам тие реченици ни делуваа безопасно и неважно, но тие долгорочно може да остават длабоки траги на детската психа.
Многу луѓе во возрасниот период, кога ќе се најдат кај психотерапевт поради потешкотии во остварувањето на партнерските односи или поради недостаток на самодоверба, што им станува пречка да преземат некои важни чекори во животот, се сеќаваат на речениците кои често им се кажувале во детството. Како возрасни, во својата глава и понатаму се борат со невистините за себе што ги примиле од нивните родители.
Психотерапевтите, затоа, предупредуваат дека е важно да се внимава на речениците кои секојдневно им ги кажуваме на децата, бидејќи не можеме со сигурност да знаеме како ќе ги разберат и примат. Тие советуваат во комуникацијата со децата да ги избегнувате следниве реченици или дури и теми.
- Не му зборувајте дека е напорно!
Децата викаат, скокаат и уништуваат и најситни работи, но воздржете се од тоа да ги нарекувате напорни. Нема сомнеж, детските реакции може да бидат напорни и интензивни, но тоа е дел од нивниот емотивен развој, а вие сте тука да им помогнете. Да ги научите како на здрав начин да се носат со нив и како да ги покажуваат на соодветен начин.
Кога детето емотивно пребурно реагира, наместо да ги омаловажувате неговите чувства на кој било начин, вие речете му: “Забележувам дека не се чувствуваш добро. Можам ли некако да ти помогнам?’
- Не му забранувајте да плаче!
Плачењето има терапевтски ефект, тоа е начин да се ослободите од чувствата како тага, разочарување, беспомошност, да ја изразите вашата физичка и психичка болка и тоа не треба да се премолчува или брани. Оставете го детето да се исплаче, а потоа обидете се да разговарате. Ако му е потребна прегратка, направете го тоа. Ако му дадете на вашето дете слобода да плаче, тоа ќе ви верува кога се во прашање неговите чувства и нема да ги крие од вас.
- Избегнувајте грди коментари за нивното тело
Ако коментирате за телото на детето, нарекувајќи го дебелко или слично, можете да го поттикнете детето да создаде лоша слика за своето тело, што е коренот на нарушувањата во исхраната. Избегнувајте да давате позитивни коментари и за тоа колку е слабо, бидејќи на тој начин му сугерирате на детето дека тоа ја одредува неговата вредност. Психотерапевтите советуваат родителите да избегнуваат коментари за сопственото тело пред децата, како: „Морам да држам диета!“, „Имам голем стомак“, „Колку се здебелив!“ бидејќи на тој начин им всадуваат погрешна проценка на нивното тело.
