Пофалбата кај детето поттикнува позитивни особини, способност, но претставува и дополнителна мотивација кога гради самодоверба и поттикнува подобро однесување. Меѓутоа, со пофалбите не треба да се претерува, бидејќи колку што може да помогнат, исто толку може и да одмогнат. Многу психолози предупредуваат дека пречестите пофалби за вообичаено однесување може да имаат и спротивен ефект, бидејќи детето ќе престане да реагира на пофалбите.
Пофалбата треба да биде оправдана и треба да се користи во случаи кога детето навистина ја заслужило и кога се однесува во склад со очекувањата. Пофалбата има најдобар ефект кога ќе му се даде непосредно откако детето нешто добро ќе направи, заслужено, и по можност да му објасните зошто го фалите.
Пофалбата треба да биде составен дел од животот и кога ќе изостане сите се чувствуваме неуспешни и помалку вредни. Со пофалбата на детето му даваме до знаење колку ни е важно и на тој начин кај него се развиваат јасни критериуми и добри постапки. На тој начин му покажуваме на детето дека како родители го забележуваме неговиот напор и доброто однесување.
Многу е важно и двајцата родители да имаат исто мислење и еднакви критериуми, бидејќи разликата меѓу родителите околу однесувањето на детето може кај детето да створи збунетост и лошо однесување. Родителите секогаш на своето дете треба да им бидат пример за добро однесување. Потполно е бескорисно од детето да се бара и да се очекува добро однесување, доколку родителите се однесуваат на поинаков начин. Треба да се има на ум дека детето најмногу и најдобро учи преку однесувањето на возрасните кои му се пример.
