Новороденчето мрзи кога мама или тато ќе седнат. Се однесува како мал тиранин, суров фитенс инструктор, принудувајќи ги родителите цело време да бидат во состојба на готовност, подготвени веднаш штом го чујат гласот на бебето да истрчаат да видат што се случува.
Тоа се случува дури и ако седите веднаш до креветчето. Бебето ќе се расплаче, вие му зборувате, но успевате да го смирите дури кога ќе станате на нозе. Но, зошто?! Каква е разликата дали ќе седите или ќе стоите? И зошто се тие први недели на родителство се налик на постојано одење нагоре-надолу, како да “патролирате“, а не на мирно седење и гледање на бебето кое мирно спие?
Па, накратко неколку милениумскиот развој на човечката раса довел до тоа да во нас е длабоко всаден инстикт кој вели дека стоењето е побезбедно од седењето. Ако стоите, подготвени сте да се дадете во бегство, доколку наиде некоја опасност. Денес, секако никаква опасност не му прети на бебето кое мирно си спие во креветчето, но тоа мало човече го прави токму она што еволуцијата го научила. И затоа, престанува да плаче откако ќе ве натера да станете. Илјада пати во текот на денот. Или во ноќта.
Ова е потврдено и со научна студија, спроведена во 2013 година.
“Новороденче се смирува кога мајката го носи благодарение на координираната реакција на централната, моторната и кардио регулација. Бебињата помали од шест месеци се смируваат, престануваат да плачат и забрзаниот ритам на срцето им се смирува штом мајката ќе ги земе во прегратка и почнува да ги шета низ просторијата“, се наведува во студијата објавена во стручното списание Current Biology.
Ова е секако исцрпувачко за родителите, но бебињата не се виновни, тоа е посилно од нив. За време на истражувањето, научниците набљудувале 12 здрави бебиња кои мајките ги спуштале во креветчето, ги држеле седејќи и ги ги носеле низ соба држејќи ги во прегратка.
