ПИШУВА:
Слаѓана Трајкова,
дипл. логопед – дефектолог, мастер логопед
ЈЗУ „Завод за рехабилитација на слух, говор и глас“ – Скопје
♦♦♦♦♦♦♦
Дисциплината во едно семејство претставува процес на вежбање и учење кои придонесуваат во развојот на подигање на едно добро воспитано дете. Се состои од формирање на навики.
Во семејството детето треба да се оствари самото себе, да се запознае самото, но и да формира позитивно однесување. Позитивното однесување како расте треба да се автоматизира и самото по себе да се повторува, без да се има надзор и контрола од родителите.
Детето во семејството се учи да го замени негативното однесување со позитивно однесување, а преку тоа се стекнува емоцијата на задоволство, за разлика од негативното однесување кое кај децата се поврзува со емоцијата на незадоволство.
Во семејството, преку дисциплина, детето се учи да се однесува, со однесување на социјален признаен начин, а преку ова и тоа самото се менува и станува добра и воспитана личност
На детето му е потребна семејна дисциплина, за да биде среќно и исполнето, да биде добро адаптирано во групата со другите деца. Според тоа, му се овозможува и се прави пат за понатаму да се однесува на начин на кој го одобрува средината.
Спрема научникот Гајзел, во семејството преку дисциплина се развива емоцијата на сигурност, преку која треба детето да знае до каде му се неговите граници, што смее да направи, а што не смее, сопственото ограничување, но и неговото слободно и распуштено однесување. Учи дека мора да живее во склад со извесни стандарди, да би можело да се носи во себе со помало чувство на вина. Нормално е дека со времето како што расте и ќе греши и може да направи нешто лошо и да се чувствува виновно, но доколку емоцијата на вина е премногу силна детето ќе биде секогаш несреќно и лошо прилагодено во групата со деца.
Кога во семејството ќе направи некоја добра и позитивна работа или активност, задача на родителите е да го пофалат за тоа. Детето пофалбата ја доживува како љубов и почит кон него, во спротивно ако родителите често го критикуваат и кудат, но и бараат многу повеќе отколку што се неговите способности, тоа во себе станува несреќно и го интерпретира како недостаток на љубов и почит кон него или неа. Отфрлувањето, мора да признаеме, започнува најпрво во семејството, а потоа од другите…
За да се воспита едно дете треба премногу љубов.
Кога во семејството детето ќе направи некоја добра и позитивна работа или активност, задача на родителите е да го пофалат за тоа. Детето пофалбата ја доживува како љубов и почит кон него, во спротивно ако родителите често го критикуваат и кудат, но и бараат многу повеќе отколку што се неговите способности, тоа во себе станува несреќно и го интерпретира како недостаток на љубов и почит кон него
Во семејството, преку дисциплина, детето се учи да се однесува, со однесување на социјален признаен начин, а преку ова и тоа самото се менува и станува добра и воспитана личност.
Самите родители треба да бидат сложни и доследни во своите воспитни мерки за да можат кај детето да ја изградат емоцијата на сигурност. Да послужат како пример и да му покажат како се живее, како се работи, како се комуницира со луѓето.
♦♦♦♦♦
