Зошто децата по цел ден викаат мамо? Докторка го има одговорот и решението за овој “проблем“

Постојат интересни причини зошто децата по цел ден ја викаат мама.

“Мамо. Мамаааа. Мамичке. Мамо види ме, гледај како скокам…“. Колку пати дневно ве викаат децата? Многу веројатно сосема доволно да ве доведат до “лудило“.

Интересно е што децата ја викаат и бараат мама, дури и кога во близина е уште една совршено способна возрасна личност; тато, дадилката или некој трет. Но, се чини дека барањата за мама никогаш не престануваат. Понекогаш мајките се прашуваат дали децата воопшто ги забележуваат останатите возрасни лица во собата? Се чини дека и не баш. Д-р Рејчел Бусман, раководител на Одделот за анксиозни пореметувања на Институтот Child Mind, вели дека постои причина зошто децата постојано ја бараат мама.

Предвид треба да се земе возраста на детето

“Во зависност од возраста, има две различни ситуации. Ако се работи за мали деца или деца на предучилишна возраст, таквото однесување е комплетно природно, па дури и соодветно“, тврди д-р Бусман. “Тие ја гледаат мама и ја поврзуваат со задоволување на нивните потреби“, објаснува докторката.

Со други зборови, ако работите од дома или сте зафатени со домашни обврски, тоа на детето ништо не му значи ако се наоѓате во негово видно поле. “Тие тоа не можат да го рационализираат“, истакнува Бусман.

Од друга страна, ако вашето дете е малку постаро и сè уште повторува „мамо, мамо, мамо“, тоа би можело да биде поврзано со одредени промени во вашите животи. Дури и ако навидум сè е вообичаено, детето е во состојба да ги забележи сите промени што се случуваат во вашата рутина. Односно, кога ќе ја изгубат својата рутина, децата најчесто „се фаќаат“ за она што им е познато и со што се чувствуваат безбедно, а тоа се нивните мајки.

 Постои решение!

За да го избегнете ова и да го научите детето да се обраќа и на други возрасни лица, пресудно е да формирате однесување кое го очекуваш и кое сакаш да го видиш.

“Покажете му на детето што очекувате“, потенцира д-р Бусман. Тоа би можело да значи создавање на лесно сфатлива граница како црвено или зелено светло на вратата на мама или јасно истакнување кој “во тој период е на должност“, така да децата однапред знаат кој ќе им ја послужи вечерата, ќе им подаде грицки или ќе биде задолжен за помош при одењето во тоалет.

Исто така, важно е, вели д-р Бусман, да ги информирате другите возрасни во куќата дека вежбате поставување граници.