Новите истражувања укажуваат дека развојот на децата е забавен и задушен од сите правила и прописи осмислени да ги заштитат.
Деца од памук
Многу родители на ова ќе одмавнуваат со глава и ќе речат дека нивните деца имаат слобода колку што сакаат, време и простор за слободна и креативна игра.
Но, во земјите ширум светот од парковите се отстрануваат „опасни“ реквизити за качување, а под лупа се и трамболините и тобоганите бидејќи одвреме-навреме се наоѓаат во некој новинарски текст каде се поврзуваат со детски повреди.
Од Канцеларијата за стандарди во образованието во Велика Британија нагласуваат дека со секакви забрани создаваме таканаречени „памучни деца“, чувствителни и претерано заштитени. Нивниот последен извештај сугерира дека постои премногу непотребна грижа за здравјето и безбедноста на децата, што доведува до негативно влијание врз развојот и растот на детето. Исто така, следењето на секој аспект од детската игра си го зема својот данок.
„Знаеме дека развојот на мускулната сила и спретноста се клучни во раните години и дека тие се важен дел од подготовката на децата за училиште. Најдобрите воспитувачи го препознаваат тоа и затоа ги поттикнуваат децата постојано да бидат зафатени и активни“, стои во извештајот на оваа Канцеларија.
Детскиот развој се позабавен
Исто така, тие предупредуваат дека силните забрани и притисокот врз детската безбедност им ја ускратуваат на децата можноста за истражување и преземање ризици.
Љубопитноста на децата, предупредуваат тие, често е задушена од непотребни грижи.
Многу институции сепак се под притисок да мораат да спроведат одредени безбедносни мерки, што е наложено со закон, но психолозите сметаат дека одредена доза на ризик е всушност здрава и неопходна за сите деца.
„Без тоа ја потиснуваме вродената љубопитност кај децата и можноста за учење и развој“, потенцираа тие.
Избегнувањето ризик има и други последици
Многу родители, според британските медиуми, избегнуваат да ги испраќаат своите деца во паркови бидејќи ги сметаат реквизитите за опасни, а воспитиувачите од предучилишните возрасти се плашат да ги носат децата на излети затоа што стравуваат од последиците доколку се случи нешто.
Во текстот тие предупредуваат дека недостатокот на физичка активност може да доведе до потешкотии со пишувањето кај децата, додека намаленото искуство со надворешниот свет може многу да го ограничи нивниот вокабулар.
Затоа, предупредуваат експертите, родителите, но и воспитувачите треба да најдат одредена рамнотежа меѓу дивеењето и доживувањето.
