Видот постепено се развива низ целата прва година од животот. Иако органите за вид се формирани, делот од мозокот одговорен за вид се уште е незрел, како и мускулите околу окото кои се уште мораат да зајакнат. Токму поради тоа, по раѓањето, бебињата не гледаат јасно околу себе, туку само светлина, контраските и контури.
Поради слабост на очните мускули, бебињата не се во состојба во првите недели од животот да ги фокусираат сликите околу себе, да се фокусираат на објекти и лица од својата околина. Веќе во вториот месец од живтот, бебињата почнуваат оштро да ги гледаат предметите на оддалеченост од 25 до 30 сантиметри. Тогаш е добро да му се поставуваат предмети на детети на таа оддалеченост и полека да се придвижуваат лево-десно како детето би вежбало да со поглед го следи предметите и на тој начин ги вежба мускулите кои овозможуваат движење на очите и фокусирање. Со тек на време, бебето ги воочува предметите на поголема оддалеченост, ги разликува по облик и по боја.
Развојот на перцепцијата на боите, почнува со воочување на црвена и жолта, а потоа зелена и сина. Иако боите “постојат во неговото око“, не знае да ги препознае, да ги разликува, ниту да ги именува. Сето тоа, допрва мора да го научи и е дел од когнитивниот развој на детето.
Детето постепено ќе развива свест за своите сфаќања, а некаде околу третата година од животот, ќе биде подготвено да научи да ги разликува боите, да ги групира предметите по бои, и да ги именува согласно бојата.
