Доколку сте родител на две или повеќе деца, не ви се непознати честите недоразбирања и расправии кои почнуваат и околу најмали ситници, а завршуваат со караница, понекогаш и навреда или дури и физичка пресметка. Колку и да звучи чудно, конфликтите помеѓу децата не мора нужно да значат ништо лошо.
Иако, веројатно имате желба да ги прекинете во тоа и да го стопирате понатамошниот расплет на немилиот настан, немојте, а еве и зошто:
Конфликтот поттикнува креативност
Како и сите родители и вие сакате вашите деца секогаш да се согласуваат и што помалку да имаат бучни, непријатни ситуации. Меѓутоа, добарата страна на караницата е што ги поттикнува децата на излагање на своето мислење, аргументирање на своите желби и ставови, но и чувства кои понекогаш може да бидат повредени.
Многу е важно од мали нозе да научат на цивилизиран начин да дојдат до својата цел, да решат некој проблем, иако спроти нив стои личност со поинаков став. Тоа ќе претставува добра основа за понатамошно созревање и поквалитетни меѓучовечки односи кога ќе пораснат.
Кога сами ги решаваат своите судири, стануваа понезависни
Психолозите сметаат дека во караницата треба да се замешате тогаш кога се заканува дека ќе прерасне во физички конфликт, меѓутоа, вие како родител често не сакате да го чекате тој момент и ја прекинувате расправијата. Научете ги своите деца да мислат во сопствена глава, сами да ги решаваат проблемите, бидејќи се додека сте вие тука за нив, и ги решавате нивните проблеми и се им сервирате на чинија, тие нема да научат сами да се изборат со тоа, како и да се осамостојат и да станат независни личности.
Караниците ги подготвуваат за поголемо друштво
Децата кои навреме ќе научат да се расправаат, да застанат зад своите ставови и инсистираат на работи што ги заслужуваат, нема да имаат проблем кога ќе се најдат во поголемо друштво. Родителите на децата им прават лоша услуга со тоа што ги држат под стаклено ѕвоно, ги тргаат од секој конфликт и ги решаваат работите наместо нив – бидејќи утре, кога ќе пораснат, нема да умеат да се заземат за себе ниту на едно поле. Затоа, најдобар период да се совлада вештината на меѓучовечки односи е детството, а токму братот или сестрата се вистински партнери за тоа.
