Вашето дете нешто „згрешило“ и морате да разговарате. Не сакате само да ’извикате’ некоја казна, туку се обидувате да водите смислен разговор, да објасните сè и да се обидете детето да сфати што направило погрешно и зошто сега следи последица или да кажете што ќе се случи… Веќе знаете како оди тоа. И токму кога ќе се смирите и мислите дека добро ви оди – детето ви одговара. На тој начин.
Има малку работи кои ги полудуваат родителите како одговарањето, она арогантно одговарање. Не мора ни да биде арогантно, доволно е да ви одговари и да бара некаква корекција, некоја правда што мисли дека треба да ја добие или слично. Она што посебно вади од такт е кога тоа одговарање без никаква почит. Тоа е едноставно да пукнаш!
Дали има некој начин да се одговори во овие ситуации и да се обиде да биде рационален? Доволно за да не се распадне вашиот родителски авторитет во оваа борба. Еве неколку ситуации и можни реакции.
Што да кажете кога детето ви одговора
- Кога детето вели: „Тоа не е фер!
Децата сакаат да веруваат дека единствениот правилен начин е да кон нив се ппостапува исто како кон нивните браќа и сестри или пријатели. Но, фер не е секогаш исто што и еднакво.
Вашиот одговор: „Секогаш ќе се трудам да се однесувам праведно кон тебе и твоите браќа и сестри, но тоа не значи дека тоа е секогаш исто кон сите вас. Тоа е затоа што сте различни, исто како што сите во светот се различни еден од друг“.
- Кога вели: „Сите други го прават тоа/смеат да го направат!“
Децата сакаат да вршат притисок врз своите родители споредувајќи ги со други родители.
Вашиот одговор: „Па, она што другите родители ќе го одлучат или дозволат, можеби не е добро за нас. Во нашето семејство веруваме во __________, па ќе одлучиме и за ова“.
- Кога вели: „Не ми веруваш“.
Постарите деца ќе се обидат да ги обвинат родителите кои поставуваат граници со тоа што ќе постапуваат на начини што имплицираат недостаток на доверба и ќе инсинуираат дека тоа му штети на вашиот однос родител-дете.
Вашиот одговор: „Мојата најважна работа е да те заштитам. Значи, во овој случај, не се работи за доверба во тебе – се работи за тоа да те чуваме и/или се грижиме за она што ти е потребно“.
- Кога вели: „Не морам да правам што ќе кажеш“.
Ова е еден од оние случаи кога одговараат на начин што пука од пркос и непочитување. Важно е да се реагира на вистински начин и во согласност со нивниот одговор.
Вашиот одговор: Погледни зад себе и кажи: „Со кого разговараш? Знам дека не зборуваш со мене.“ Ова му дава шанса на детето да го поправи својот став. После тоа, можете да кажете: „Во ред, можеби сакаш да се обидеш да го кажеш тоа повторно“. Ако не ја сфати поентата и продолжи да одговара, заземете поцврст пристап: „Јас сум твој родител и без оглед на тоа дали мислиш дека сум во право или не, ти ми должиш почитување и ред е да ме послушаш. Бидејќи твојот став и зборови не го покажуваат ниту едното ниту другото, последицата од тоа е…“ (Важно: ова има моќ само ако последицата е логична и ако имате одлучност да ја спроведете на дело.)
