Прим. д-р Љиљана Којиќ: Се менува сликата за тежината кај бебињата – БУЦМАСТО БЕБЕ (ПОВЕЌЕ) НЕ Е СИНОНИМ ЗА ЗДРАВЈЕ

Студиите укажуваат дека бебињата со прекумерна тежина имаат задоцнувања во моторниот развој, ризик од дебелина во подоцнежните години, како и склоност кон кардиоваскуларни заболувања и дијабетес тип 2

Прекумерната тежина кај бебе на нашите простори е вообичаена работа. Се смета за предност и е синоним за здравје. Но дали е навистина така: Прим. д-р Љиљана Којиќ, педијатар

ПИШУВА:
Прим. д-р Љиљана Којиќ
педијатар
♦♦♦♦♦♦♦

 

 Буцмастите бебиња имаат посебен шарм за нас возрасните. Веднаш ни доаѓа да го гушкаме тоа округлесто малечко суштество, да го штипкаме за обравчињата и „витките“ на рачињата, ноџињата и стапалцата.

Едноставно се преслатки и напросто неодоливи.

Прекумерната тежина кај бебе на нашите простори е вообичаена работа. Се смета за предност и за минлива работа.

Студија, работена на Универзитетот во Северна Каролина, објавена 2010 год., прикажа дека кај бебињата кај кои телесната тежина е над 85, односно над 95 перцентила за возраста е евидентно доцнењето во моторниот развој
Но дали е навистина така?

Причина за ова верување е што во нашата балканска култура буцмастото бебе е синоним за здравје. Тоа е останато од древните времиња, во кои доенечката смртност била секојдневие и каде што бебињата, кои биле побуцмасти, покажувале поголем капацитет за преживување.

Студијата на Универзитетот Вејн во Детроит покажала дека децата со рапиден раст на телесната тежина во првите 6 месеци од животот се во ризик од обезитет (дебелина) на возраст од три години, и тоа трикратно повеќе во однос на оние кои имаат тежина во рамки на очекуваната за возраста

Но во последните пет децении, модерната медицина, како и технолошко-техничкиот напредок во медицината придонесоа новороденото да го запознаваме многу поблиску, и шансата за преживување дури и кај предвремено родените и кај ризичните новородени, да ја зголемиме неколкукратно.

Три студии го изменија погледот на бебињата со прекумерна тежина

Во последниве десетина години почна да се менува сликата за тежината кај бебињата.

Имено три студии го изменија погледот на бебињата со прекумерна тежина. Се дотогаш, ние лекарите едноставно одбегнувавме и не сакавме да го употребиме изразот „дебел“ кога е бебе во прашање.

Најпрвин американскиот CDC во 2009 година објави податоци за пораст на обезитетот во американската детска популација, чиишто траги водеа до доенечкиот период.

Студија на Универзитетот Вејн во Детроит спроведе антропометриски мерења кај децата (тежина, висина, БМИ и дебелина на масните набори). Проучуваните бебиња биле поделени во три групи: со нормална тежина (до 85 перцентила на кривата за раст), оние помеѓу 85 и 95 перцентила биле распределени во „ризични за дебелина“ и над 95. перцентила во „обезни“ (дебели) бебиња.

Овие бебиња поради нивната релативно голема телесна маса во однос на мускулната маса имаат потешкотии во стабилното седење, подоцна седат, подоцна се вртат, подоцна лазат, подоцна почнуваат да стојат и доцнат со проодување

Подоцна се следени до 3-годишна возраст сите три групи. Следењето покажало дека децата со рапиден раст на телесната тежина во првите 6 месеци се во ризик од обезитет (дебелина) на возраст од три години, трикратно повеќе во однос на оние кои имаат тежина во рамки на очекуваната за возраста.

Истовремено, на Универзитетот во Кембриџ, група научници открија дека дебелината кај децата е помалку генетска, отколку епигенетска, и дека на неа влијае како начинот на исхрана на мајката во тек на бременоста, така и начинот на хранењето на бебето во првите 6 месеци од животот.

И на крај, третата студија, работена на Универзитетот во Северна Каролина, објавена 2010 год., прикажа дека кај бебињата кај кои телесната тежина е над 85, односно над 95 перцентила за возраста е евидентно доцнењето во моторниот развој. Имено овие бебиња, поради нивната релативно голема телесна маса во однос на мускулната маса, имаат потешкотии во стабилното седење, подоцна седат, подоцна се вртат, подоцна лазат, подоцна почнуваат да стојат и доцнат со проодување.

Затоа од исклучителна важност е да се сфати дека висок процент од буцмастите бебиња на 6 месеци, дури една третина, ќе остане буцмаста и понатаму во третата година од животот, со изгледи да бидат обезни деца понатаму.

Ова е битно за подигање на свеста помеѓу нашата популација дека буцмастото бебе, независно од тоа колку е слатко и неодоливо, полошо и потромо се движи од врсниците, и што е поважно, носи ризик од дебелина во детството, која пак, е вовед во заболувања на кардиоваскуларниот систем и дијабетес тип 2.

 

◊◊◊◊◊◊◊

ПОВЕЌЕ ОД ИСТИОТ АВТОР, ПРИМ. Д-Р ЉИЉАНА КОЈИЌ: